دانشمندان با بررسی مسائل ناشناخته پیرامون تاریخ اولیه پوسته زمین توانستند سن دقیق قدیمی ترین واحد سنگی را که به ۴٫۰۲ میلیارد سال پیش بر می گردد، بدست آورند. یافته ها حاکی از آن است که زمین در سال های نخست تولدش توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود.

نمونه هایی از قدیمی ترین سنگ زمین که سن آن بطور دقیق محاسبه شد

یافته های محققان دانشگاه آلبرتا نشان می دهد که زمین در سال های نخست توسط یک سطح پوسته مانند اقیانوسی تحت پوشش قرار گرفته بود. جس رمنیک محقق ارشد گفت: این یافته اطلاعات بسیار مهمی در خصوص نحوه‌ی شکل گیری اولین قاره ها، ارائه می دهد. ما مجبوریم تمامی داده های مربوطه را به دلیل قدمت زیاد نمونه ها به دقت مورد بررسی قرار دهیم. داده های اندکی حول اتفاقاتی که در آن سال ها روی زمین به وقوع می پیوست، در دست می باشد. در واقع، سه نقطه روی کره زمین وجود دارد که در آنها آثاری از سنگ ها و مواد معدنی با قدمت بیش از چهار میلیارد سال مشاهده شده است. این نقاط عبارتند از: بخش شمالی کبک در کانادا، دانه های ریز معدنی در غرب استرالیا، فرآیند شکل گیری سنگ در بخش های شمال غربی کانادا از جمله نقاطی هستند مورد مطالعه قرار گرفتند.

پیداست که قدیمی ترین سنگ ها در حدود چهار میلیارد سال قبل به وجود آمدند، اما دگرگونی های منحصر بفرد روی سنگ رمنیک نشان از وجود دانه های سیلیکات زیکونیوم دارد، پس جای شکی در مورد زمان شکل گیری آن باقی نمی ماند. نمونه مورد مطالعه به هنگام تحقیقات میدانی دکتر تام چاکو در ۳۰۰ کیلومتری شمال یلونایف یافت شد. رمنیک اخیراً دوره دکتری خود را در دانشگاه آلبرتا به پایان رساند. وی همچنین در موسسه علوم کارنگی شهر واشنگتن مشغول به فعالیت میباشد.

رمنیک گفت: سیلیکات زیکونیوم نه تنها اطلاعاتی درباره قدمت در اختیار ما گذاشته بلکه سایر اطلاعات ژئوشیمیایی مورد استفاده در این مقاله را هم فراهم آورده است. سنگ ها و سیلیکات زیکونیوم منبع اطلاعاتی مهمی برشمرده می شوند. سیلیکات زیکونیوم آثار شیمیایی اش را حفظ کرده و حاوی یک سری اطلاعات سنی می باشد که رویدادهای زمینی تاثیری روی آنها نمی گذارد. علاوه بر این، خود سنگ اطلاعات شیمیایی دارد که سیلیکات زیکونیوم از آن بی بهره است.

قدیمی ترین سنگ ها در حدود چهار میلیارد سال قبل به وجود آمدند

وی در توضیحاتش به این نکته اشاره کرد که خاصیت شیمیایی خود سنگ ها مشابه سنگ هایی است که امروزه در ایسلند شکل می گیرند و البته میان پوسته اقیانوسی و قاره ای انتقال می یابد. در حقیقت، ایسلند به عنوان قیاسی برای نحوه ی ایجاد پوسته های قاره ای در نظر گرفته می شود. “رمنیک” اعلام کرد: «ما سنگ را به منظور تجزیه و تحلیل آثار شیمیایی بررسی کردیم تا به شیوه تاثیرگذاری ماگما بر سنگ های پیرامون دست یابیم. همچنین تا زمان سرد شدن ماگما، سنگ های اطراف آن ذوب شده اند. ما شواهدی دال بر وقوع این رویداد در اختیار داریم.»

“رمنیک” معتقد است که عدم وجود آثار پوسته قاره ای در این سنگ، پرسش های بسیاری را مطرح می کند. یکی از بزرگترین چالش های پیش روی زمین شناسان این است که با نگاه به گذشته ی زمین، کمیت و کیفیت شواهد موجود تقلیل می یابد. زمین پیوسته خود را بازیابی می کند. پوسته تغییر شکل داده و ذوب می گردد و در طی این فرآیندها، شواهد تاریخی کارآیی خود را از دست می دهند. وجود قاره ها در بالای آب که در معرض اتمسفر قرار دارند، پیامدهای بزرگی بر خاصیت شیمیایی اتمسفر، وجود و یا عدم وجود حیات اعمال می کند. تعداد قاره ها تأثیر شیمیایی شگرفی بر فعالیت های زیرزمینی (هسته و گوشته) و فعالیت های سطح زمین (اتمسفر و بیوسفر) می گذارد. بازخوردهای پیوسته ای میان شیمی و زمین شناسی وجود دارد. گرچه مسائل ناشناخته بسیاری باید مورد کاوش قرار گیرند، اما این تنها یک نمونه از همه آن چیزهایی است که پیچیدگی هایی را در پی دارد.

منبع: bigbangpage.com - sciencedaily.com

با جمعیت حدود ۷٫۴ میلیارد نفری انسان بر روی کره ی زمین، تقریباً با اطمینان می توان گفت که اگر مکان مناسبی برای زندگی کردن در زمین پیدا شود، به طور قطع کسی در آن زندگی می کند. این نکته با توجه به رشد چشمگیر انسانها در طی دو قرن از یک میلیارد نفر به تعداد کنونی قابل درک است؛ برآورد می شود جمعیت انسانها تا سال ۲۱۰۰ به ۱۱٫۲ میلیارد نفر برسد.

کشف استرالیا بسیار مهم است، زیرا افرادی که پا به آنجا گذاشتند، بدون تغییر باقی مانده بودند

تا به امروز، ما در تلاش برای پیدا کردن مکانی برای ۶٫۵ درصد از تمامی انسانهایی هستیم که تا به امروز به دنیا آمده اند، بنابراین ما هم اکنون در نقطه ای هستیم که منابع زمین را تقریباً به طور کامل مصرف کرده ایم (حتی اگر ما چند نقطه را از دست داده باشیم). اما همیشه این چنین نبوده است –پیش از اینکه ما ماهواره ها را به فضا پرتاب کنیم- انسان ها برخی از نقاط بسیار کلیدی و زیبای این سیاره را از دست داده بودند. همانطور که بخشی از مستند Real Life Lore توضیح می دهد، شماری از خشکی های روی زمین وجود دارند که به طرز عجیبی تا همین اواخر نادیده گرفته شده بودند و این مکان ها بسیار بزرگ بوده و در نزدیکی برخی از تمدن های شناخته شده قرار داشتند. پس داستان چیست؟

خب، اگر ما داستان را از آغاز انسان شدنمان در آفریقا شروع کنیم، ما می توانیم براساس فسیل باقی مانده از انسان ها –که حدود ۱۹۵ هزار سال پیش شروع به مهاجرت به خارج از اتیوپی کردند- حدس هایی بزنیم. تا حدود ۱۶۰ هزار سال تا ۱۴۰ هزار سال پیش بود که انسان های اولیه توانستند ناحیه اطراف سودان را کشف کنند، اما فقط تا ۱۲۵ هزار سال پیش، آنها توانستند تمامی مسیرهای منتهی به ساحل جنوبی قاره آفریقا را طی کردند.

آنها حتی چگونگی گذر از سراسر دریا را برای رسیدن به یمن امروزی، به دست آورده بودند. نخستین انسان ها، حدود ۷۰ هزار سال پیش به هند پا گذاشتند و در حدود ۳ هزار سال بعد از آن بود که به جنوب شرق آسیا آمدند. پس از آن انسان ها در حدود ۴۸ هزار سال پیش مصر، قسمت عمده قاره آفریقا و استرالیا را در نوردیدند. کشف استرالیا بسیار ویژه و مهم است، چرا که افرادی که نخستین بار به آن جزیره رسیدند و همچنین فرزندان آنها، تا حدود سال ۱۷۷۰ که بریتانیایی ها پا به آنجا گذاشتند، بدون تغییر باقی مانده بودند.

انسان های اولیه توانستند ناحیه اطراف سودان را کشف کنند

این بدان معناست که بومیان امروزی استرالیا، قدیمی ترین جامعه ماندگار بر روی زمین را تشکیل می دهند. همه چیز در حدود ۴۶ هزار سال پیش اتفاق افتاد و با گسترش انسان ها (انسان های هوشمند)، نئاندرتال ها شروع به ناپدید شدن کردند (اما پیش از آن، نئاندرتال ها با انسان ها آمیزش داشتند و سیستمی ایمنی ما را تا ابد مختل کردند). در حدود ۴۰ هزار تا ۲۵ هزار سال پیش، انسان ها یک قاره کاملاً جدید کشف کردند (سلام آمریکا!) و حالا واقعا شروع به پر کردن برخی از گپ های سراسر جهان کرده اند، همانند ویدئویی که در بالا توضیح می دهد.

آنچه واقعاً تعجب آور است، مکان های از دست رفته است. مثلا چگونه ما ماداگاسکار را تنها در سال ۵۰۰ پس از میلاد کشف کردیم در حالیکه درست در کنار قاره ای به بزرگی آفریقا قرار داشته است؟ و چگونه ما نیوزیلند را که به عنوان مکانی بزرگ و قابل سکونت بر روی زمین است و بسیار نزدیک به استرالیاست در حدود ۱۳۰۰-۱۲۵۰ پس از میلاد کشف کرده ایم؟

این دو مکان، قطعاً آخرین مکان های کشف شده بر روی زمین نیستند-ما به جزایر کوچکتر بسیار زیادی دست یافته ایم- ولی آیا شما می توانید حدس بزنید آخرین مکانی که انسان در این سیاره بر روی آن پا خواهد گذاشت کجاست؟ مستند Real Life Lore این داستان را برای شما توضیح خواهد داد، ولی تنها اجازه بدهید به شما بگوییم که سیاره اورانوس پیش از اینکه ما سیاره خودمان را به طور کامل کشف کنیم، کشف شد.

منبع: bigbangpage.com - sciencealert.com- بیتوته