تولد یک نوزاد، یکی از  هیجان انگیزترین لحظات زندگی مشترک زن و مرد است

لحظه تولد یک نوزاد، می تواند از هیجان انگیزترین لحظات زندگی مشترک یک زن و مرد باشد. زیرا در این زمان زن و شوهر می توانند ثمره عشق و محبت خود را ببینند و در آغوش بگیرند. اما در کنار این لحظات شیرین، ممکن است سختی هایی هم در ارتباط با او وجود داشته باشد.

یکی از مهم ترین وظایف والدین برآورده کردن نیازهای اولیه کودک می باشد. این نیازها شامل تغذیه مناسب، پوشاک مناسب، فضای مناسب برای خوابیدن است. بیداری های والدین، تغذیه نوزاد، تعویض پوشک و لباس نوزاد و ...  و از همه مهم تر تربیت نوزاد و رفتار والدین با او است.
بهترین تغذیه نوزاد، شیر مادر است. پیشنهاد می شود مادران به تغذیه خود توجه کنند و مواردی را که موجب افزایش شیر آنها می شود را رعایت کنند. از مهم ترین مزیت های شیر مادر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

الف- در دسترس بودن
ب- فاقد میکروب و بیماری
ج- تولید امنیت و تعلق پذیری
د- دمای متناسب با دمای بدن نوزاد و ....

به او بگویید دنیا محل امنی است
وظیفه مهم بعدی تعویض لباس های کثیف کودک است. اگر کودک نیاز به تعویض لباس و پوشک داشته باشد باید فورا و بدون معطلی تعویض شود. این کار می تواند در ایجاد امنیت که از مهم ترین نیازهای کودکان از لحظه تولد تا 7 سالگی است، کمک کننده باشد. کودک با تعویض لباس کثیفش و با تغذیه شدن به موقع، متوجه می شود که دنیا محل امنی است و کسی است که او را دوست داشته باشد. پس اینگونه می توان نیاز به امنیت و تعلق پذیری کودک را برآورده کرد.

در هنگام شست و شو کودک دقت کنید
توجه داشته باشید که در شستن نوزاد خود هنگام تعویض پوشک، خیلی با آلت تناسلی او بازی نکنید و همچنین آلت تناسلی نوزاد خود را به صورت حرکات رفت و برگشتی با دستتان (مالش دادن) نشورید تا  از بروز زود هنگام مسایل جنسی در بزرگسالی او خودداری شود. مراقب بند ناف کودک تان باشید. بهداشت لازم و نکات ایمنی لازم را رعایت کنید. ممکن است افتادن بند ناف بین یک هفته تا 21 روز به طول بیانجامد.

شوهر عزیز در کنار همسر
بعد از تولد معمولا زنان شادمان هستند ولی ممکن است از روز سوم افسردگی بر آنها غلبه کند. به دلیل ایجاد افسردگی پس از زایمان در برخی از خانم ها، پیشنهاد می شود که پدران بیش تر از هر زمان دیگری به همسران خود توجه داشته باشند و ابراز محبت کنند و در کارهای مربوط به نوزاد نیز سعی کنند شرایط را فراهم کنند و به همسرشان کمک کنند تا همسرشان بتوانند زودتر بهبودی خود را به دست بیاورند. معمولا افسردگی بعد از زایمان 2 هفته به طول می کشد. 

رو به رو شدن با گریه های نوزاد در روزهای اول برای والدین شگفت انگیز است

  
پدران برای کمک به بهبود افسردگی همسرشان می توانند نقش بسیار موثری را داشته باشند. به همسرتان اجازه صحبت کردن بدهید و به حرفهایش خوب گوش دهید. به او کمک کنید تا زمانی را با اعضای خانواده و دوستانش بگذراند و اگر امکان داشت مدت کوتاهی نوزادتان را به والدی خود بسپارید و همسرتان را به فضای خارج از منزل برده تا تغییر آب و هوایی در روحیه او نقش مفیدش را ایجاد کند.

از نظر پزشکی گفته می شود که بهتر است حداقل تا 6 هفته بعد از زایمان ارتباط جنسی بین همسران ایجاد نشود. برای این امر، حتما قبل و بعد از زایمان با پزشک متخصصتان مشورت نمایید.

تا مدتی پس از زایمان ممکن است ایجاد ارتباط جنسی با همسرتان سخت باشد و این امر کاملا طبیعی است او احتمال زیاد تا مدتی احساس درد و ناراحتی را دارد و بهتر است که شما در برابر این مساله صبور باشید. پدران باید به همسران خود فرصت لازم را بدهند تا بتوانند از نظر جسم و روحی به تعادل خود برسند.

زبان نوزاد را یاد بگیرید
رو به رو شدن با گریه های نوزاد در روزهای اول برای والدین شگفت انگیز است و مثل یادگرفتن زبان خارجی، می تواند برای والدین زمان بر باشد که هر گریه کودک چه علتی دارد. سعی کنید در مقابل گریه ای نوزادتان آرامش خود را حفظ کنید و به گریه های کودک پاسخ بدهید. برخی کارها مثل عمودی راه بردن کودک و یا بازی کردن با می تواند به بندآمدن کودک کمک کند البته به شرطی که کودک مشکل جسمی نداشته باشد و گرسنه نباشد و والدین از ترس اینکه نکند کودکشان بغلی بشود، نباید او را بغل نکنند.

والدین باید از همان روزهای اول تولد تا حدود 2 و نیم سالگی سریع به گریه های نوزاد پاسخ بدهند و کودک را به خیال اینکه باید صبور بار بیاید، رها نکنند. علی رغم این باور که نوزادان از لحظه تولد تا مدتها از بینایی برخوردار نیستند، می توان گفت که نوزاد از همان لحظه تولد قادر به دیدن اشیاء و چهره ها است. با این تفاوت که دید آنها در ابتدا دو بعدی است و اشیاء حجم دار را بهتر می بینند و تا فاصله حدود 25 الی 30 سانتی متری خود را می توانند ببینند و نهایتا تا 6 ماهگی دید آنها مشابه دید بزرگسالان می شود.

آویزه ها بهترین بازی برای کودک
بهترین بازی ها برای کودکان تازه متولد شده آویزه ها هستند. آویزه ها را می توان به صورت آماده تهیه کرد و یا خود والدین البته با رعایت نکات ایمنی لازم در منزل تهیه کنند. آویزه ها بهترین بازی های تا 2 سالگی برای تقویت حس بینایی کودکان مفید هستند.

بازی دالی موشه هم یکی از بهترین بازی هایی است که می شود برای کودکان از حدود 3 ماهگی تا 2 سالگی انجام داد. کودکان از حدود 1 و نیم سالگی متوجه پایداری و ثبات شیء می شوند. به این معنا که می فهمند اشیایی را که در حال حاضر نمی بینند به صورت کلی از دست نداده اند و موقتا آنها را نمی بینند. والدین به ویژه والدینی که شاغل هستند با کودک خود این بازی را انجام بدهند. بهتر است این بازی با چهره ی خودتان نیز باشد، در این صورت کودکتان متوجه می شود، اگر مدتی والدینم را نبینم آنها را از دست نداده ام. این کار به جلوگیری از اضطراب جدایی کودکان نیز می تواند کمک کننده باشد.

اطلاعاتتان را راجع به رشد کودک از زمان تولد و نیازهای روانشناختی او بالا ببرید تا بتوانید کودک سالمی را تربیت کنید.

منبع:tebyan.net

منبع:بیتوته

بیتوته

لکنت داشتن در حین صحبت کردن بخش طبیعی از فرآیند رشد هر کودکی است

 شما به عنوان والدین کودک با توجه به برخی نکات ساده می‌توانید تشخیص دهید که آیا کودک‌تان دچار مشکلاتی در زمینه صحبت کردن هست یا نه؟ به طور کلی هر کودک تا سه سالگی باید بتواند از 300 تا 500 کلمه استفاده کند. این رقم تا چهار سالگی به 150 کلمه و حتی بیشتر می‌رسد.

البته کودکانی که به سن پیش دبستانی می‌رسند ممکن است درخصوص کلماتی که می‌شناسند و به آن تسلط دارند تفاوت‌هایی با یکدیگر داشته باشند. چنین کودکی باید بتواند که جملاتی متشکل از 4 تا 8 کلمه را به زبان آورده و تا حد زیادی از والدین خود نیز تقلید کند. کودک باید قادر باشد که داستان‌های ساده‌ای را تعریف کرده و در عین حال چیزی را بیان کند که در دل آن موضوعی خاص و محوری وجود داشته باشد. گذشته از همه این موارد، کودک باید توانایی صحبت کردن آن هم با بیانی ساده و راحت را با سایر کودکان و بزرگسالان داشته باشد.

کودکی که در سن پیش دبستانی قرار دارد باید در سطحی از روانی صحبت کند که حتی افراد بزرگسال غریبه که تاکنون او را ندیده و به میزان تسلط او به استفاده از کلمات مختلف آشنایی ندارند نیز بتوانند آنچه را که به زبان می‌آورد به راحتی درک کنند. البته طبیعی است که کودک همچنان برخی کلمات و عبارت‌ها را به درستی تلفظ نکند.

نوک زبانی صحبت کردن
برخی کودکان که در سن پیش دبستانی قرار دارند ممکن است گرفتار سطحی از عارضه «نوک زبانی صحبت کردن» شوند. اما چندان جای نگرانی نیست، زیرا اکثر کودکانی که دچار این مشکل هستند با رسیدن به 7 سالگی، به طرز چشمگیری بهتر شده و تقریبا آثاری از نوک زبانی صحبت کردن در آنها دیده نمی شود.

تلفظ نادرست
کودکی که در سن سه سالگی قرار دارد ممکن است که همچنان در بیان برخی صداهای هم آهنگ دچار مشکل شود. توصیه ما این است که نباید نگرانی به خود راه دهید. معمولا بیان این دسته از صداهای شبیه به هم برای کودکی که در چنین سن و سالی قرار دارد تاحدودی مشکل‌آفرین است که البته به مروز زمان برطرف می‌شود. اما اگر کودکی که از مرز 5 سالگی عبور کرده و همچنان دچار مشکلاتی از این دست است، باید خانواده نسبت به پیشرفت او هوشیار بوده و با مشاور صحبت کنند.

لکنت زبان
لکنت داشتن در حین صحبت کردن بخش طبیعی از فرآیند رشد هر کودکی است که البته در برخی از کودکان در سنین بالاتر نیز ادامه پیدا می‌کند. یادتان باشد کودک پیش دبستانی شما در میانه جهش بزرگ مهارت زبانی است. بنابراین به طور طبیعی ممکن است مشکلاتی در تبدیل آنچه که در ذهنش می‌گذرد به کلمات داشته باشد. در برخی موارد کودک از آنچه قرار است به زبان آورده و به شما به عنوان والدینش بیان کند، آنچنان هیجان زده، ناراحت، مضطرب و خسته می‌شود که گاه از ادامه این کار منصرف خواهد شد. اگر متوجه چنین حالاتی در وی شده و حتی حالات پیشرفته‌تر دیگری نظیر چشمک زدن را مشاهده کردید با پزشک مشورت کنید.

نامفهوم و سریع صحبت کردن
برای کودکانی که هنوز به مرز سه سالگی نرسیده‌اند حرف زدن با بیانی مقطع و غیرروان اتفاقی طبیعی است. اما به تدریج و با رسیدن کودک به سن 3 و 4 سالگی رویه تغییر کرده و همزمان که تفکرات کودک وارد بیان او هم می‌شود جملاتی که بر زبان می‌آورد نیز کامل‌تر و روان‌تر می‌شود.

 منبع:ninisite.com

بیتوته

خجالتی بودن، کم‌رویی و انزوای اجتماعی بچه‌ها یک مشکل اساسی است که اگر از همان کودکی آن را برطرف نکنید ممکن است تغییر آن در بزرگسالی دشوار و غیرممکن باشد.

کم‌رویی معمولاً به دلیل کمبود اعتماد به نفس ایجاد می‌شود. کودک کم‌رو مهارت‌های ارتباط اجتماعی را بخوبی فرا نگرفته و توانایی ابراز وجود ندارد. اما این چیزی نیست که نتوانید اصلاحش کنید.

شما می‌توانید با یکسری بازی‌ها، هم او را سرگرم کنید، هم تجربه نقش‌های اجتماعی مختلف را به او بدهید و هم مهارت‌های اجتماعی و ابراز وجود را در او پرورش دهید. ما در اینجا نمونه‌هایی از این بازی‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

تئاتر خیالی: لباس‌های ویژه ای بپوشید و با فرزندتان یک نمایش را در مقابل تماشاچیان خیالی اجرا  کنید. حتی می‌توانید عروسک‌های او را به عنوان تماشاچیان در گوشه ای بچینید و برای آنها بازی و سخنرانی کنید یا برای عروسک‌ها روی صحنه ای خیالی، آواز بخوانید.

کم‌رویی معمولاً به دلیل کمبود اعتماد به نفس ایجاد می‌شود

معلم بازی: از فرزندتان بخواهید معلم شما شود و آنچه را که در کلاس یاد گرفته به شما یاد بدهد.  یا از او بخواهید به عروسک هایش که بچه‌های تنبلی هم هستند، درس بدهد. خواهید دید که او با تصور کردن خودش در موقعیتی قدرتمند و اثرگذار، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و به خوبی از پس اجرای نقش برمی آید.

بازی مصاحبه‌: یک میکروفن خیالی جلوی فرزندتان بگیرید و با او مصاحبه کنید. نظر او را درباره رنگ  لباسش، آب و هوا، غذای مورد علاقه‌اش و... بپرسید و تا می‌توانید این مصاحبه را طولانی کنید. با این کار فرزندتان هم ابراز نظر و عقیده‌اش را تمرین می‌کند و هم صحبت کردن مقابل جمعیت را یاد می‌گیرد.

 خجالتی بودن، کم‌رویی و انزوای اجتماعی بچه‌ها یک مشکل اساسی است

ضبط صدا: با فرزندتان حرف بزنید یا کتاب بخوانید، می‌توانید حتی نمایشنامه‌ای را اجرا کنید و در  همین حال صدایتان را با یک ریکوردر یا تلفن همراه ضبط کنید و بعداً گوش دهید. شنیدن صدای خود می‌تواند باعث شناخت ضعف‌ها، برطرف کردن آنها و بالا رفتن اعتماد به نفس کودک برای صحبت در جمع شود.

پانتومیم خانگی: این همان بازی معروفی است که حتماً در فیلم‌هادیده اید. یک کلمه یا مفهوم را  انتخاب کنید و با اجرای پانتومیم سعی کنید آن را به دیگران بفهمانید. از کودکتان بخواهید با حرکات دست‌ها و بدن، این مفهوم را انتقال دهد. با این کار، او می‌آموزد که از بدنش برای برقراری ارتباط استفاده کند و مهارت‌های کافی را برای تقویت زبان بدن یاد می‌گیرد.

کودک کم‌رو مهارت‌های ارتباط اجتماعی را بخوبی فرا نگرفته و توانایی ابراز وجود ندارد

 
خاطره بازی: شب‌ها در جمع خانواده، به جای آنکه هر کدام مشغول گوشی تلفن همراه یا تلویزیون  باشید، به صحبت کردن با هم بپردازید. بهترین کار این است که خاطره بازی کنید. هر کدام یکی از خاطرات خوبتان را در جمع تعریف کنید یا اگر خاطره ای به ذهنتان نمی‌رسد، مسابقه شعر خواندن یا قصه خوانی بگذارید.

منبع: ضمیمه روزنامه ایران/ برترین ها

بی‌نظمی و حواس‌پرتی تقریبا در بین اکثر بچه‌ها دیده می‌شود.

بیشتر کودکان دچار حواس پرتی هستند اما این حواس پرتی در برخی از کودکان آنقدر زیاد است که زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

راه‌های کاهش حواس پرتی کودکان را در این مقاله بخوانید.

 بی‌نظمی و حواس‌پرتی تقریبا در بین اکثر بچه‌ها دیده می‌شود. عواملی از قبیل شنیدن بیش از حد موسیقی، مشاهده برنامه‌های متعدد تلویزیونی، بازی با انواع اسباب بازی‌ها و همچنین بی‌قراری مرتبط با شرایط سنی همگی می‌توانند باعث حواس پرتی در کودکان شوند، اما بی نظمی و سردرگمی در برخی از کودکان در مقایسه با همسن‌هایشان بیشتر بوده و باعث بروز عدم کارایی در انجام فعالیت‌های روزمره، مشکلات تحصیلی و کاهش اعتماد به نفس در آنها می‌شود.

برای مقابله با این شرایط نامطلوب، کودکان باید طیفی از مهارت‌ها و عادت‌های سودمندی همچون چگونگی سازماندهی کارهای روزانه، مدیریت زمان، اولویت‌بندی فعالیت‌های روزمره و همچنین کنترل احساسات و هیجانات آنی خود را به خوبی فرا گرفته و به کار گیرند.

البته این روند معمولا زمانبر بوده و مستلزم پیگیری و همچنین تمرین زیاد می‌باشد؛ بنابراین والدینی که کودکانی حواس پرت دارند، باید مراحل و گام‌هایی که در ادامه این مقاله مطرح می‌شوند را به دقت پیش برده و پیوسته عملکرد کودک خود را مورد بررسی قرار بدهند. 

1- تعیین اهداف مشخص و دست‌یافتنی
در انتظاراتی که از کودک خود دارید بازنگری کرده و اهداف کوتاه مدتی را برای وی در نظر بگیرید. کودکان باید پیوسته احساس کنند که در حال پیشرفت هستند.

بنابراین، باید وظایف آنها را به گام‌های کوچکتر تقسیم کرده و برای انجام هر کاری، زمان مشخصی را به آن اختصاص دهید.

اگر وظایف زیادی را بر عهده فرزند خود قرار دهید، معمولا کودک‌تان دست پاچه شده و از انجام آنها دلسرد می‌شود.

در ضمن، در پایان هر مرحله، پاداشی در نظر گرفته و کودک خود را تشویق نمایید. 

 عواملی از قبیل شنیدن بیش از حد موسیقی، بازی بیش از حد و ... باعث حواس پرتی می شوند

2- کمک برای تعیین یک ساختار و برنامه کاری روزانه
به عنوان والدین باید در ابتدای کار به همراه کودک خود یک نظام و ساختار کلی برای انجام کارهای روزمره او ایجاد نمایید.

اما به مرور زمان، خود را کنار کشیده و اجازه دهید تا فرزند شما رشته امور خود را به دست گرفته و برای وظایف روزانه خویش، شخصا برنامه‌ریزی کند.

در واقع توجه، هدایت و کمک مثبت شما در ابتدای کار، به کودک جهت داده و باعث ایجاد شور و اشتیاق زیاد در وی می‌شود.

3- ایجاد شرایط محیطی مناسب
اگر فرزند شما برای انجام وظایف خود و برخورداری از یک سطح هشیاری مطلوب، نیاز به محرک‌های بیرونی دارد، سعی کنید برای وی محیطی پویا ایجاد کنید.

مثلا می‌توانید از یک توپ بزرگ به عنوان صندلی استفاده کرده تا کودک‌تان بتواند حین انجام کارهای روزمره‌اش، ورجه ورجه کرده و هشیار بماند.

علاوه بر این، با انجام فعالیت‌های سبک ورزشی، انرژی اضافی فرزندتان را تخلیه نمایید تا بتواند با آرامش نشسته و وظایف خود را انجام دهد.

در ضمن، می‌توانید فواصل کوتاهی را به عنوان زنگ تفریح در نظر بگیرید تا کودک از لحاظ ذهنی و جسمی بتواند مقداری استراحت کند.

4- موفقیت‌های کوچک، پلی به سوی هدف نهایی
هدف نهایی ما در برنامه‌ریزی برای کودکان سر به هوا این است که زندگی‌شان را سازماندهی کرده و به آنها یاد بدهیم تا در انجام امور روزانه خود متعهد و مسئول باشند.

ایجاد این روند در بزرگسالانی که نظم دارند، کار چندان مشکلی نیست، زیرا آنها به خوبی در دوران کودکی آموزش دیده و تجارب مفیدی را توسط والدین خود کسب کرده‌اند، بنابراین ایجاد محیطی که در آن برای دستاوردهای کوچک جشن گرفته می‌شود و مهارت‌های لازم با مرور زمان کسب می‌گردد می‌تواند باعث شود تا کودک در محیطی پویا و شاد رشد کرده و او را به شخصی با اعتماد به نفس و مستقل در بزرگسالی مبدل نماید.

منبع: zendegionline.ir

منبع:بیتوته

شیر مادر به عنوان بهترین منبع تغذیه برای نوزادان می باشد

 یکی از بزرگترین تصمیماتی که تازه مادرها باید برای نوزادشان بگیرند روش تغذیه اوست: شیر خودشان یا شیر خشک؟برخی افراد از بودن در اطراف خانمی که مشغول شیردهی است احساس ناراحتی می کنند. با این حال اگر یک بطری حاوی شیر خشک  برای غذا دادن به کودکان به دست بگیرید همین افراد شما را برای اینکه از شیر خودتان به او نمیدهید مورد انتقاد قرار می دهند.

به دنیای مادران خوش آمدید، مهم نیست چه تصمیمی می گیرید افراد دیگر مطمئنا نظراتشان را نثارتان خواهند کرد. اما تنها یک چیز مهم است، کدام انتخاب برای شما و کودکتان مناسب تر است؟

شیر مادر
آکادمی اطفال آمریکا ( AAP ) شیر مادر را به عنوان بهترین منبع تغذیه برای نوزادان توصیه می کند. بر اساس گفته های AAP کودکان در شش ماه ابتدایی باید منحصرا با شیر مادر تغذیه شوند. حتی بعد از اینکه دیگر غذاها نیز به کودک داده شد باز هم توصیه می شود مادر تا حداقل یک سالگی به شیردهی ادامه دهد، ادامه شیردهی بعد از یک سالگی دیگر به ترجیح مادر و کودک بستگی دارد.

شیر مادر به دلایل فراوانی برای کودک مفید است:
* آنتی بادی های طبیعی را فراهم می کند که کودک را در برابر بیماری ها مقاوم می کند. بیماری هایی نظیر عفونت گوش.

* شیر مادر معمولا راحت تر از شیر خشک گوارش می شود. به همین دلیل نوزادانی که شیر مادرشان را می خورند کمتر دچار یبوست یا نفخ می شوند.

* شیر مادر می تواند خطر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد را در یک سال ابتدایی زندگی اش کاهش دهد.

* شیر مادر می تواند هوش فرزندتان را افزایش دهد. تحقیقات نشان داده کودکانی که از شیر مادر تغذیه می شوند عملکرد شناختی بهتری دارند.

* شیر مادر می تواند در آینده نیز به کودکتان کمک کند. خطر ابتلا به اضافه وزن را کاهش می دهد، و همچنین از پیشرفت بیماری هایی نظیر آسم، دیابت نوع یک و دیابت نوع دو، کلسترول بالا، بیماری هوچکین، لوسمی و لنفوم پیشگیری می کند.

شیرخشک نوعی جایگزین به شمار می‌ رود که در زمان شیرخواری به کودک داده می‌ شود

    
* شیردهی برای مادران هم خوب است. خانمی که شیر می دهد کمتر در خطر سرطان پستان، دیابت، بیماری قلبی، پوکی استخوان و سرطان تخمدان قرار دارد.

* اما بیایید دلیل اصلی که بیشتر تازه مادرها به خاطرش شیردهی را انتخاب می کنند فراموش نکنیم. با این کار مادر و فرزند تجربه پیوند عمیقی بین یکدیگر تجربه می کنند.

* شیر مادر را می توان خالی و در شیشه نیز ذخیره کرد. این کار تغذیه کودک در مکان های عمومی را تسهیل می کند و شانس غذا دادن به وزاد را در اختیار دیگر اعضای خانواده نیز قرار می دهد.

شیر خشک
شیر خشک نیاز است نگران آنچه می خورید باشید. خانم های شیرده ممکن است مجبور شوند از خوردن بعضی غذاها که کودکشان نمی تواند هضم کند پرهیز کنند.

هر کدام از روش ها را که برای تغذیه کودکتان انتخاب کردید – شیر دهی، شیر خشک و یا ترکیبی از هر دو – چیزی که اهمیت دارد خوب تغذیه شدن ، مراقبت درست، و عشق ورزیدن به نوزاد است. پس زیاد خود را ناراحت حرف مردم نکنید، تصمیم با خودتان است!

منبع:kermany.com

منبع: ایران نیوفان

برای کودکان نوپا، کج خلقی بیشتر شبیه به قدرتی برای مبارزه است

 اوقات تلخی در کودکان خیلی آزاردهنده است، ولی یکی از واقعیت های دوران کودکی است. کودکان جوان، به آن دسته از کودکانی گفته می‌شود که بین 1 تا 4 سال دارند و هنوز توانایی مقابله و رویایی با مسائل را به خوبی کسب نکرده اند.

شروع هر کج خلقی نتیجه یک مسئله ساده است: دست نیافتن به خواسته خود. برای کودکان بین 1 تا 2 سال، اوقات تلخی می‌تواند بر اثر برآورده نشدن یک نیاز مثل شیر بیشتر، عوض کردن پوشک یا اسباب بازی باشد، اما مهارت های زبانی برای بیان آن را ندارند. کودک از اینکه ببیند شما به درخواست های او واکنشی نشان نمی‌دهید نا امید می‌شود. برای نوپایانی که کمی بزرگتر شده اند، کج خلقی بیشتر شبیه به قدرتی برای مبارزه است. زمانی که کودک 3 یا 4 سال دارد، مستقل تر شده است. آن ها کاملاً از نیازها و خواسته‌هایشان آگاهند، و اگر با آنها مخالفت کنید اوقات تلخی آن‌ها بیشتر خواهد شد.

 چطور می‌خواهید از بروز این بدخلقی ها جلوگیری کنید؟ در ادامه 10 راه حل برای این مشکل ارائه شده است:

 1. او را نادیده بگیرید
هنگامی که کودک شما اوقات تلخی می‌کند، کنترل خود را از دست داده است و بیش از حد دچار غلیان احساسات شده است. قسمتی از مغز او که مختص تصمیم‌گیری و قضاوت است برجسته می‌شود. به دلیل اینکه بخش استدلال مغز او فعال نیست، در این مرحله استدلال موثر نخواهد بود. این شرایط مانند موقعیتی است که کسی در حال غرق شدن می‌باشد و شما در آن لحظه نمی‌توانید به او شنا کردن را بیاموزید. در این شرایط، برای بهتر کردن اوضاع کاری از دست شما ساخته نیست. در حقیقت هر تلاشی در این زمینه فقط شرایط را بدتر می‌کند. بعد از اینکه آرام شد، شما می‌توانید با او صحبت کنید.

 2. به کودک خود کمی مهلت بدهید
گاهی اوقات بچه ها فقط می خواهند خشم و عصبانیت خود را تخلیه کنند، پس به آن‌ها اجازه این کار را بدهید (فقط اطمینان حاصل کنید که در حین بروز خشم به خودشان آسیبی نمیرسانند). این کار به کودکان کمک می‌کند بدون درگیر شدن با شما، یاد بگیرند که چطور خشم و عصبانیتشان را به روشی غیر مخرب بروز دهند، همچنین قادر خواهند بود احساساتشان را نشان دهند، خود را جمع و جور کرده و کنترل دوباره خود را به دست بگیرند.

 3. حواس او را پرت کنید
کودک خود را به کار دیگری که به آن علاقه دارد سرگرم کنید ، تا اوقات تلخی چند لحظه پیش را فراموش کند. در کیف خود همیشه انواع وسایل حواس پرتی شامل اسباب بازی، کتاب یا خوراکی را قرار دهید تا در هنگام اوقات تلخی و بهانه‌گیری بتوانید حواس او را پرت کنید. هنگامی که کودکتان بدخلقی می‌کند، در هر لحظه موضوع جدیدی برای بهانه گیری پیدا می‌کند و حالش بدتر می‌شود، مگر اینکه بتوان توجه او را به موضوع دیگری جلب کرد. پرت کردن حواس کودک اگر در زمان مناسبی اتفاق بیفتد، می‌تواند قبل از شروع اوقات تلخی و بهانه گیری آن را دفع کند.

اگر هنگام وارد شدن به سوپر مارکت کودک شما دوست دارد تا انتهای سوپر مارکت برود و دنبال خوراکی مورد علاقه اش بگردد و بهانه بگیرد که چرا آن را برایش نمیخرید، سعی کنید حواس او را پرت و از او بخواهید که در انتخاب نوع و طعم بستنی کمکتان کند یا توجه او را به بخش دیگری از خوراکی ها جلب کنید.

ظرفیت توجه کودکان محدود است. به این معنی که خیلی راحت ذهن آنها از روی موضوعات منحرف می‌شود. سعی کنید خیلی سریع توجه آن ها به موضوعات دیگر جلب کنید و جلوب بدخلقی آن‌ها را بگیرید.

اوقات تلخی در کودکان می‌تواند بر اثر برآورده نشدن یک نیاز کودک باشد

 
 4. دلیل بهانه جویی های کودک را پیدا کنید
این ترفند برای بدخلقی‌های کودکان زیر 2/5 سال جوابگو است. کودکان در این سن معمولاً دامنه لغات محدودی شامل 50 لغت دارند و در هر زمان نمیتوانند بیشتر از 2 کلمه را بایکدیگر به کار ببرند. بنابراین ارتباطات آن‌ها محدودتر است. زمانی که شما پیام آن‌ها را به درستی دریافت نمی‌کنید یا منظور آن‌ها را متوجه نمی‌شوید آنها عصبانی و ناامید می‌شوند.

از زبان اشاره استفاده کنید. به کودک خود آموزش دهید که از نشانه هایی برای چند کلمه کلیدی استفاده کند. برای مثال غذا یا شیر بیشتر، یا خستگی، و آن گاه می‌بینید که چه معجزه‌ای اتفاق میفتند.

روش دیگر همدردی کردن با کودک است. این کار از شدت بدخلقی های او کم می‌کند، بعد از آن می‌توانید به دنبال دلیل این بهانه گیری های او باشید. کودکان همیشه نمی‌توانند از نشانه ها برای بیان خواسته هایشان کمک بگیرند، باید از آنها بخواهید خواسته هایشان را نشان دهند، ممکن است همیشه واضح نباشد اما با کمی تمرین و زمان بهتر می‌توانید با او ارتباط برقرار کنید. برای مثال وقتی او به برادر بزرگترش اشاره می‌کند، به این معنی است که چیزی را از او گرفته و به او نمی‌دهد، پس از برادرش بخواهید که چیزی را که می‌خواهد به او برگرداند.

  5. او را در آغوش بگیرید
ممکن است این آخرین کاری باشید که بخواهید کودک عصبانی و بهانه گیرتان را بغل کنید، ولی اینکار واقعاً به آرام تر شدن او کمک می‌کند.‌ او را گرم و محکم در آغوش بگیرید و در آن لحظه کلمه ای با او صحبت نکنید، زیرا با این کار وارد یک بحث بیهوده با او می‌شوید. در آغوش گرفتن به بچه ها حس امنیت می‌دهد و آن‌ها متوجه می‌شوند که برای شما مهم هستند و حتی اگر با نظر آن‌ها مخالف هستید به آن‌ها اهمیت می‌دهید. گاهی اوقات بچه ها فقط به دنبال مکانی برای ابراز احساسات خود هستند.

 6. به او پیشنهاد غذا یا خوراکی بدهید
خسته بودن یا گرسنه بودن 2 دلیل عمده برای اوقات تلخی کودکان محسوب می‌شوند. بیشترین بدخلقی کودکان در زمان هایی نزدیک به نهار یا خواب یا در اوایل بعداز ظهر اتفاق میفتد. این موضوع اتفاقی نیست. به کودک خود غذا و سبزیجات بدهید و تشنگی او را با آب برطرف کنید، او را در رختخواب بگذارید و یا به او اجازه بدهید تا کمی تلویزیون تماشا کند. به این فکر کنید که خود شما هم هنگامی که گرسنه یا خسته باشید کمی بدخلق می‌شوید.

 7. برای رفتار خوب او را تشویق کنید
بعضی از شرایط برای کودکان خسته کننده است، مثلاً انتظار طولانی برای آوردن غذا در رستوران. هنگامی که در راه رفتن به رستوران هستید از او بخواهید که در صورتی که در رستوران خوب غذا بخورد و مودبانه رفتار کند، هنگام برگشتن به خانه به او اجازه می‌دهید که برنامه مورد علاقه اش را تماشا کند. در هر زمان که احساس کردید رفتارش رو به تغییر است، موضوع را به او یادآوری کنید.

هنگام اوقات تلخی کودک باید خونسردی خود را حفظ کنید

 8. به آرامی با او صحبت کنید
این یک مسئله مهم است. متخصصان می‌گویند که به هنگام اوقات تلخی کودک باید خونسردی خود را حفظ کنید، در غیر این صورت وارد یک جنگ قدرت می‌شوید و همه چیز بدتر می‌شود. به علاوه بخشی از دلیلی که کودکان اوقات تلخی می‌کنند برای جلب توجه است. برای آن‌ها مهم نیست که این توجهی که می‌گیرند مثبت است یا منفی. تنها چیزی که برای آن‌ها اهمیت دارد تمام توجه شماست.

به آرامی صحبت کردن با کودک به او نشان می‌دهد که شما به او اجازه نمی‌دهید که او با رفتارش شما را تحت تأثیر قرار دهد. هم چنین این کار به حفظ آرامش شما نیز کمک می‌‌کند.

 9. با لبخند عکس‌العمل نشان دهید
هنگامی که کودک شما در بیرون از خانه و جلوی افراد دیگری شروع به اوقات تلخی می‌کند، سعی کنید همیشه لبخندی روی لب‌های خود داشته باشید و عصبانیت خود را بروز ندهید، زیرا در این صورت او مطمئن می‌شود که توانسته است روی شما تأثیر بگذارد. آرامش و لبخند شما او را نیز آرام می‌کند. حتی اگر هیچ کاری برای متوقف کردن بدخلقی های او انجام ندهید و فقط سعی کنید خونسرد باشید و لبخند بزنید و نشان دهید که همه جیز را تحت کنترل دارید، یک مادر یا پدر نمونه خواهید بود.

 10. محیط را ترک کنید
کودک خود را از محیطی که او  را خسته و عصبانی کرده است دور کنید. این یک استراتژی خوب برای زمانی است که در بیرون از خانه هستید. هنگامی که کودک شما برای خریدن یک اسباب بازی یا شکلات اصرار می‌کند و بهانه می‌گیرد، دست او را بگیرید و او را به قسمت دیگری از فروشگاه یا بیرون از فروشگاه ببرید و او را آرام کنید. تغییر مکان می تواند در تغییر رفتار او بسیار تأثیرگذار باشد.

منبع:ninisite.com

 دوران نوجوانی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی است

دوران نوجوانی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی است و بخش عمده شخصیت در این دوران شکل می گیرد. اغلب والدین از نحوه صحیح ارتباط با نوجوانان آگاه نیستند و به همین دلیل کوچکترین حرف یا رفتارشان، سبب بروز واکنش های تند و غیر قابل پیش بینی از جانب نوجوان می شود. نحوه برقراری ارتباط کلامی با نوجوان، اولین قدم برای درک متقابل است.

مهمترین تحولات جسمی و روحی در این دوران شکل می گیرد. دراین ایام، نوجوان و والدین شاهد تغییرات اساسی در ظاهر و روان نوجوان هستند. نوجوان درتلاش است تا بین تصوری که از خود دارد و تصوری که دیگران از او دارند، هماهنگی ایجاد کند. گاهی اوقات طرد شدن از سوی اجتماع یا اطرافیان، می تواند سببب شود که نوجوان از هیچ راهی نتواند احساس هویت کند.

تغییرات هورمونی، جسمی، تغییر نگرش نسبت به خود و اطرافیان، تلاش برای اثبات خود، رهایی از دوران کودکی از جمله مهمترین تغییرات دوران نوجوانی محسوب می شوند.

نحوه تربیت و پرورش نوجوان از دوران کودکی، در کسب مهارت های مواجهه با این دوران بسیار تاثیر گذار است. از طرفی محیط خانواده و مدرسه نیز می تواند بستر رشد روحی و عقلی نوجوان را فراهم کند؛ یا موجب سرخوردگی او شود. از آنجایی که تمام والدین خواهان موفقیت و پیشرفت فرزندان هستند، نحوه برقراری ارتباط با آنان بسیار حایز اهمیت است و می تواند نقش تعیین کننده ای در آینده آنان داشته باشد. در ادامه به چند نکته اساسی برای نحوه ارتباط با نوجوانان اشاره شده است:

1)دستوری حرف نزنید.
سعی کنید مکالمه بین شما و نوجوان کاملا دو طرفه باشد. دستوری حرف زدن و دیکته کردن یکسری دستورالعمل ها، آن هم با صدای بلند، سبب می شود که نوجوان واکنش نشان دهد و حداقل در ظاهر بی اعتنا باشد. لحن صدای خود را آرام کنید و سعی کنید نوجوان را در بحث شرکت دهید.‌ به نحوی برخورد کنید که نوجوان، شما را در مقابل خود نبیند و کاملا حس کند که در کنار او ایستاده اید. با نوجوانان با احترام برخورد کنید و آثار شگفت انگیز آن را مشاهده کنید.

2)هنگام برقراری ارتباط با نوجوان، تمام نکات مثبت او را درنظر داشته باشید و مدام گوشزد کنید.
این کار سبب رشد اعتماد به نفس و عزت نفس نوجوانان شده و نسبت به انجام کارهای خوب تشویق می شوند.

3)به نوجوان توهین نکنید.
توهین به طرف مقابل، در هر سنی باشد، سبب می شود که حرف های شما شنید نشود. یادمان باشد شنونده هر شخصی باشد، هرگز حق توهین ندارید.

4)نوجوان را با هم سن و سالانش مقایسه نکنید.
یادمان باشد رفتار و جایگاه امروز فرزند ما، نتیجه مستقیم تربیت و محیط خانوادگی است که ما برای او ترتیب داده ایم. مقایسه نوجوان با هم سن و سالانش سبب سرخوردگی می شود. هر شخص دارای ویژگی ها و امتیازات مخصوص به خود است که باید با بازگو کردن و مهم جلوه دادن آن، زمینه پرورش و رشد را فراهم کرد.

5)زمان مناسب برای صحبت کردن را پیدا کنید.
یادمان باشد هر زمانی برای صحبت کردن با نوجوان و گوشزد کردن نکات مهم کافی نیست. از قبل زمانی را با هماهنگی نوجوان درنظر بگیرید؛ حتی می توان نوجوان را به یک رستوران، کافی شاپ یا پارک دعوت کرد و پس از ایجاد یک فضای مناسب، شروع به صحبت کرد.

6)به تغذیه نوجوانان اهمیت دهید.
نوجوانان به دلیل تغییرات هورمونی بسیار تحریک پزیر هستند و نسبت به تمام عوامل محیطی واکنش نشان می دهند.‌ سعی کنید از طبخ غذاهای شیرین، چرب و پر ادویه تا حدامکان خودداری کنید. غذاهای سالم به ویژه میوه، سبزیجات، لبنیات کم چرب، گوشت سفید و آجیل توصیه شده است.

نحوه برقراری ارتباط کلامی با نوجوان، اولین قدم برای درک متقابل است

   
7)نوجوان را در تصمیم گیری ها شرکت دهید.
نظر خواستن از نوجوان سبب افزیش اعتماد به نفس و رشد هویت مستقل می شود.

8)از نصیحت های بی موقع پرهیز کنید.
یادمان باشد هر زمانی برای نصیحت مناسب نیست؛ تا زمانی که نوجوان آرام نشده باشد و پذیرای شنیدن نباشد، تمام حرف های ما بی اثر خواهد بود.

9)در ابتدا با همسرتان به اتحاد برسید.
یکی از مهمترین مشکلات والدین در تربیت صحیح فرزندان، یکسو نبودن تصمیمات است. اگر فرزندان و به ویژه نوجوانان شاهد دوگانگی نظرات شما باشند، به سختی می توانند اعتماد کنند و به ناچار مجبور به انتخاب یکی از طرفین هستند.

10)فرزندانتان را جلوی همدیگر یا بقیه هم سن و سالانشان تحقیر و سرزنش نکنید.

11) نوجوانان را برای شرکت در فعالیت های ورزشی و گروهی ترغیب و تشویق کنید.

12)به استقلال نوجوان احترام بگذارید.

13)با احترام به روابط اجتماعی نوجوانان، آنها را کاملا زیر نظر داشته باشید.

14)با اولیای مدرسه در ارتباط باشید.

15)نوجوانان را در فضای مجازی تنها نگذارید و زمان استفاده از شبکه های اجتماعی را محدود کنید.

16)از مشاور مناسب کمک بگیرید.

17)مشکلات مالی و روابط والدین با یکدیگر به فرزندان ارتباطی ندارد.

18)از مشاجره پرهیز کنید و محیط خانه را آرام نگه دارید.

نظر خواستن از نوجوان سبب افزیش اعتماد به نفس و رشد هویت او می شود

  
19)نوجوانان را از عواقب کارهای پرخطر آگاه سازید.

20)نوجوانان را نسبت به آینده بدبین نکنید.

21)خودتان را جای فرزندان قرار دهید.

22)دوران نوجوانی خود را فراموش نکنید.

23)نوجوانان مسئول برآورده کردن آرزوهای دست نیافته شما نیستند.

24)با نوجوانان صادق باشید.

منبع: irna.ir

منبع:بیتوته

بهاره آی بهاره

"به به "به عید نوروز
 بهاریه شب و روز

رسیده فصل  پیک نیک
برید یه پارک نزدیک

سرسره ها و تابا
منتظرن بچه ها

فصل بهار که می شه
دیگه سرما نمیشه

نه کاپی شن نه کلاه
نه دستکشای راه راه

با یک لباس راحت
تو چمن و طبیعت

توپ بازی و تاب بازی
کنار جوی، آب بازی

بهاره آی بهاره  
به به چه کیفی داره

منبع:tebyan.net

  منبع: بیتوته 

 آن سال زمستان، زمستان سختی بود:

درخت ها را سرما زده بود – سبزیشان رفته بود – مثل شاخ بز، خشک و قهوه ای رنگ شده بودند. نه گل مانده بود نه سبزه، نه ریحان، نه پونه، نه مرزه.

آب هم از رفتن خسته شده بود، یخ زده بود.

همه جا سفید بود، همه جا، کوه و دشت و صحرا.

آسمان شده بود آسیاب، اما به جای آرد، برف می ریخت همه جا.

یک روز تعطیل، نزدیکی های ظهر، کامبیز و کاوه، میترا و منیژه، کوروش و آرش، سودابه و سوسن، به خانه‌ی پدربزرگ رفتند تا هم پدربزرگ را ببینند و هم در حیاطِ بزرگِ مدرسه، که خانه‌ی پدربزرگ آنجا بود، برف بازی کنند…..

….. وقتی بچه ها به حیاط بزرگ مدرسه، که پر از برف بود، رسیدند، کاوه گفت: بچه ها، به جای برف گلوله کردن و توی سر هم زدن، چرا نیایم یه آدم برفی درست کنیم؟

بچه ها گفتند خوب فکری است. آرش دوید پارو آورد. کامبیز بیل آورد. کاوه بیل آورد، هرکدام هرچه دستشان رسید برداشتند و آوردند.

اول برف های وسط حیاط را پارو کردند و برف ها را با پارو و بیل کوبیدند تا سفت شد…..
…..ساختنِ آدم برفی که تمام شد، بچه ها خوشحال بودند که توانستند خودشان این آدم برفی را بسازند، اما خوشحالی شان بیشتر شد وقتی دیدند آدم برفی، درست شکلِ پدربزرگی شده که آن همه دوستَش دارند. فقط یک کلاه کم داشت، این بود که یکی از بچه ها رفت و یک گلدان خالی آورد و سر آدم برفی گذاشت و دیگر آدم برفی شد مثل خود پدربزرگ.

بچه ها هم اسمش را گذاشتند بابابرفی و دست های همدیگر را گرفتند و دور آدم برفی چرخیدند و با خنده و شادی خواندند:

بابابرفی! بابابرفی!
چه کم حرفی! چه کم حرفی!….

…. پدربزرگ که بابابرفی نبود تا آتش و آفتاب آبش کنند و از بین برود و چیزی از او باقی نماند.
تازه اگر آدم خودش هم از بین برود. یادش و کارهایی که برای آدم های دیگر کرده، هیچ وقت از بین نمی رود. همیشه آدم های دیگر از او یاد می کنند. انگار که همیشه زنده است.
بچه ها فقط به یاد بابابرفی خواندند:

سَرت رفت و کُلاهِت موند،
بابابرفی، بابابرفی!

دِلِت شد آب و آهِت موند،
بابابرفی. بابابرفی!

دو چشم ما به راهت موند،
بابابرفی، بابابرفی!

پدربزرگ هم می خندید و سرش را تکان می داد و با آن ها می خواند:
بابابرفی، بابابرفی

  جبار باغچه بان

منبع:ninisite.com

منبع :بیتوته

کاردستی با چوب بستنی

اموزش کاردستی با چوب بستنی

کاردستی با چوب بستنی گرد

ساخت کاردستی با چوب بستنی

مدل کاردستی با چوب بستنی

اموزش درست کردن کاردستی با چوب بستنی

کاردستی با چوب بستنی

ساخت کاردستی با چوب بستنی

 منبع:بیتوته

 در شیوه تربیتی‌ کودکتان هم «مهربان» و هم «محکم» باشید

 این‌روزها به هرجا که نگاه می‌کنیم، به‌نظر می‌رسد که در یک جهان به دور از هر نوع نزاکتی زندگی می‌کنیم؛ در کوچه و خیابان مردم با هم دعوا می‌کنند، افرادی که دیدگاه‌های مختلفی دارند در گفت‌وگوهای خود در شبکه‌های مجازی، به زبانی‌ دور از شأن و تمسخر با یکدیگر صحبت می‌کند. شاید تغییر رفتار بزرگسالان در این سناریوها کار بسیار دشواری باشد و شاید خیلی دیر شده باشد، اما این میان یک نقطه امیدبخش وجود دارد؛ نسل فرزندان‌مان.

 کودکان با این نیت به دنیا نمی‌آیند که بخواهند دیگران را مسخره کنند یا به آنها آسیب بزنند؛ درواقع آنها به شدت انسان‌های همدلی هستند. 

به‌خاطر همین است که آموزش و الگوسازی برای کودکان در ارتباط با اصول آداب و نزاکت، اهمیت فراوان دارد؛ اصولی مانند احترام به دیگران، ابراز همدلی، اعمال محدودیت‌ها و رفتار با دیگران از روی ادب و معرفت. در اینجا به برخی روش‌های آموختن و الگوسازی ادب و نزاکت به کودکان می‌پردازیم که باعث می‌شود آنها بتوانند جهان را به مکانی بهتر تبدیل کنند.

روش هایی برای تربیت کودک با ادب
مراقب رفتارتان باشید
سعی کنید خود و رفتارتان را ارزیابی و فرزندانتان را هم تشویق کنید تا این کار را انجام دهند. در واقع آنها را تشویق کنید تا به بچه‌هایی که در زمین بازی یا مدرسه تنها هستند و شاید کمی نیاز به محبت و هم‌نشینی دارند، توجه کنند. به آنها کمک کنید تا علائم احساسی را در دیگران ببینند و تشخیص دهند.

 برای مثال از یک آینه برای آزمایش حالت‌های صورت استفاده کرده و درباره احساسات متناظر با هم صحبت کنید، ‌به این ترتیب آنها می‌توانند زمانی که دیگران احساس غم یا ترس دارند، با آنها همدردی کرده و به آرامش دعوت‌شان کنند. با این کار می‌توانید به فرزندانتان بیاموزید که دیگران و احساسات  به اندازه خود آنها اهمیت دارند و باید به دیگران هم توجه داشت.

محدودیت تعیین کنید
بهترین راه برای نشان دادن احترام این است که در شیوه تربیتی‌تان هم «مهربان» و هم «محکم» باشید. مهربان بودن احترام‌تان را به کودک نشان می‌دهد و محکم بودن احترام‌تان را به آن‌چه که باید انجام شود.
 
بنابراین اگر کودک 2 ساله‌‌تان پایش را در سوپر مارکت به زمین کوبید و به هیچ‌کدام از تکنیک‌های تربیتی‌تان عمل نکرد باید چه‌کار کنید؟ مهربانانه اما محکم او را به بیرون و به داخل ماشین بیاورید. سپس یک مجله بردارید و بخوانید تا وقتی که کودک آرام شود. آن موقع آرام به او بگویید:» الان آماده‌ای که دوباره امتحان کنیم «و سپس دوباره با هم به فروشگاه بروید. در ‌‌نهایت او یاد می‌گیرد که بد خلقی این حقیقت را عوض نمی‌کند که خرید از فروشگاه باید تمام شود».

سعی کنید در اجرا و تحقق حرف‌هایی که می‌زنید، نمونه خوبی برای فرزند‌تان باشید

واقع‌بینی را به کودک آموزش دهید
کودکان به‌طور طبیعی نسبت به تفاوت‌ها، ‌حالت کنجکاوانه و تیزبین دارند. اما از طرفی از خط‌مشی شما هم پیروی می‌کنند: وقتی شما و فرزند‌تان کسی را می‌بینید که به‌طور بارزی با شما تفاوت دارد (فرقی نمی‌کند در عدم توانایی یا به لحاظ سنی یا هر ویژگی بارز دیگری) با واکنش آسان و آرام خود به او نشان دهید که این تفاوت‌ها به معنای این است که شما آنها را پذیرفته و درک کرده‌اید.

 اگر فرزند‌تان در این زمینه سوالی داشت، بسیار عادی و واقع‌بینانه به او پاسخ دهید، بی‌آنکه بخواهید به او خیره شوید یا به جایی اشاره کنید. سعی کنید به فرزندتان بیاموزید که انسان‌ها با هم متفاوت هستند  و باید به این  تفاوت‌ها احترام گذاشت

از واکنش بیش از اندازه اجتناب کنید
اگر کودک‌تان شما را زد و گفت «تو احمقی» سعی کنید ناراحت نشوید (در واقع شما می‌دانید که احمق نیستید)؛ کودکی که می‌خواهد جلب توجه کند ممکن است ناخوشایند‌ترین چیز‌ها را بگوید تا واکنش شما را برانگیزد و عصبانی‌تان کند. به جای عصبانی شدن با او چهره به چهره شوید و آرام اما محکم به او بگویید: «ما در این خانواده این‌طور برخورد و صحبت نمی‌کنیم».
 
سپس به او یاد بدهید چگونه چیزی که می‌خواهد را به شیوه‌ای محترمانه به دست بیاورد، برای نمونه بگویید: «وقتی می‌خواهی با تو بازی کنم، کافی است که مؤدبانه و قشنگ به من بگویی مامان می‌خواهم الان برایم کتاب قصه بخوانی ».

 از ادبیات محترمانه استفاده کنید
در برخی مواقع همین چیزهای کوچک هستند که اهمیت فراوانی پیدا می‌کنند.

کودکانی که یاد می‌گیرند «لطفا» و «دست شما درد نکنه» یا «اجازه هست» بگویند، فضایی توام با ادب و نزاکت را ایجاد می‌کنند که واکنش‌های مثبتی در افراد پیرامون آنها به‌همراه خواهد داشت.

از او بخواهید درخواست‌های خود را محترمانه و بدون ترس بیان کند و برای انجام این درخواست‌ها، از دیگران طلبی ندارد.

به او یاد دهید که دیگران موظف به انجام تمام درخواست‌های ما نیستند و اگر نتوانستند لطفی در حق ما بکنند، نباید خشمگین شویم و به شکلی مقابله‌جویانه برخورد کنیم. به‌علاوه تشکر کردن را به فرزندتان بیاموزید.

به او پاسخ‌های مؤدبانه بیاموزید
کودک‌تان می‌تواند رفتار خوب خود را از طریق احترام گذاشتن به دیگران نشان دهد. از‌‌ همان زمان که او توانست از طریق کلامی ارتباط برقرار کند، می‌تواند «بفرمایید» و «متشکرم» را نیز یاد بگیرد. به او توضیح دهید که زمانی که مؤدب است دوست دارید به او کمک کنید، اما زمانی که دستور می‌دهد دوست ندارید. دوباره باید تکرار کنیم، این که خود‌تان رفتاری محترمانه داشته باشید، از این که سخنرانی کنید مؤثر‌تر واقع خواهد شد.
 
خود‌تان واژه‌های بفرمایید و متشکرم را به طور مکرر به فرزند 2 ساله‌‌تان و دیگران بگویید؛ در این صورت او این واژه‌ها را به عنوان واژه‌هایی رایج در مکالمات روزمره خواهد آموخت و آن‌ها را هم در ارتباط با شما و هم در ارتباط با دیگران به کار خواهد برد.  

کودک‌تان می‌تواند رفتار خوب خود را از طریق احترام گذاشتن به دیگران نشان دهد

  
 از او در مشارکت‌های اجتماعی دعوت کنید
سعی کنید فرزندتان را در جریان خدمات اجتماعی در سنین پایین شرکت دهید. بچه‌ها دوست دارند به آنها مسئولیت‌های کوچکی داده شود که به‌راحتی قابل مدیریت باشد – این کار به آنها احساس کمال و غرور خواهد داد– و این رفتارها باعث می‌شود به دیگران کمک کرده یا فضای جامعه را بهتر کنند.

مثلا کودکان می‌توانند اسباب‌بازی‌ها یا لباس‌هایی را که دیگر استفاده نمی‌کنند برای اهدا به افراد نیازمند جمع‌آوری کنند. می‌توانند در روز جمع‌آوری زباله از ساحل، آشغال‌ها را از روی زمین بردارند. روش‌های زیادی برای شرکت و حضور در جامعه وجود دارد، با این کار فرزندتان یاد می‌گیرد که این همان کاری است که یک شهروند خوب انجام می‌دهد.

الگوی خوبی برایش باشید
سعی کنید در اجرا و تحقق حرف‌هایی که می‌زنید، نمونه خوبی برای فرزند‌تان باشید. هیچ‌کس قدیس و کامل نیست اما تلاش در این زمینه نشان می‌دهد که شما باور دارید این مسئله مهم و ارزشمند است و کودک‌تان هم آن را یاد می‌گیرد.

با زیرسازی درست در خانه، بچه‌های امروز می‌توانند جهانی به‌مراتب قابل‌تحمل‌تر و پربارتر در آینده بسازند. اگر وعده‌ای می‌دهید به آن عمل کنید تا فرزندتان پایبندی به قول‌های خود را از شما بیاموزد و به آن وفادار باشد.

چه‌کار می‌توانید بکنید؟
ما در کل احترامی که از کودکان‌مان انتظار داریم را خودمان به آن‌ها نشان نمی‌دهیم. ما سر در گم می‌شویم، زیرا بیشتر در روش تربیت‌ کودک، احترام را با ترس یکی می‌دانیم. من به پدرم احترام می‌گذارم، زیرا می‌دانم اگر این کار را نکنم کتک می‌خورم؛ این احترام نیست، ترس است!
 
پس به جای ترساندن روش دیگری را پیش بگیرید. بیایید از گوش دادن شروع کنیم. شاید مشکل باشد صبورانه صبر کنیم یک کودک 2 ساله گفته خود را به پایان برساند، اما این کار ارزشمند است. در سطح و اندازه او پایین بیایید، در چشمانش نگاه کنید و بگذارید او بداند که به آن‌چه که می‌خواهد بگوید علاقه دارید. این بهترین راه برای این است که به او آموزش دهید با دقت به شما گوش دهد.

منبع:

bartarinha.ir

fardanews.com

بیتوته

هرگز نبايد برای بچه‌اي كه پرخاشگري فيزيكي دارد ,تنبیه بدنی در نظر گرفت

اگر شما هم سريال شمعدوني را دنبال می کردید، حتما با «عرشیا» كودك خردسال اين مجموعه آشناييد؛ زلزله‌اي شش ساله كه نه تنها پدر و مادرش بلكه جماعتي از فاميل را روي انگشت كوچکش مي‌چرخاند. تصورش سخت است اگر كودكي با تمامي اين ويژگي‌ها در خانه تك‌تك ما باشد با این وجود اگر شما هم در خانه ورژني كوچك از اين زلزله يعني عرشياي سريال شمعدوني داريد، بايد كمي نگران شويد.

اگر كودكي داريد كه احترام بزرگ‌ترش را رعايت نمي‌كند و با تقليد رفتار و گفتار او قصد تحقير بزرگ‌ترش را دارد، اگر كودكي داريد كه عمو، خاله يا دايي‌اش را با نام كوچك صدا مي‌كند يا رازهاي شما را با ديگران به اشتراك مي‌گذارد، بايد كمي نگران شويد و به روش تربيتي‌تان شك كنيد. در اين پرونده به شما مي‌گوييم كه چطور با اصلاح شيوه تربيتي خود از يك عرشياي زلزله يك كودك مودب و جنتلمن بسازيد.

زندگي در دنياي پرمشغله و پيچيده امروز گاهي ما را از برخي از جنبه‌هاي مهم زندگي و كودكان‌مان غافل مي‌كند و سر بزنگاه ما را در چنان سردرگمي غرق مي‌كند كه به‌سادگي نمي‌توانیم راه درست را از نادرست تشيخص دهیم. يكي از اين جنبه‌ها غفلت در انتخاب صحيح شيوه‌هاي تربيتي مدرن يا بي‌تفاوتي نسبت به اين روش‌هاست. رويارويي با كودكاني كه به اصطلاح در زمره نسل جديد جاي مي‌گيرند و رفتاري آزار‌دهنده دارند، بسيار دشوار است؛ نسلي كه به اعتقاد بزرگ‌ترهاي‌شان از ادب و نزاكت بويي نبرده و مدام پيكان بزرگ‌تر‌ها پيشاني‌شان را نشانه گرفته است؛ نسلي كه چشم، گوش و حواسش به رفتار، گفتار و سكنات بزرگ‌ترهايش بوده و آنها را الگوي رفتاري خويش قرار داده است. پس نمي‌توان اين‌چنين بي‌محابا انگشت اشاره را به سوي آنها گرفت و از نقش كليدي والدين غافل شد. در اين مطلب دكتر كتايون خوشابي، فوق‌تخصص روانپزشكي كودكان درباره شيوه‌هاي صحيح تربيتي، تنبيه و تشويق و تاثيرگذاري والدين در تربيت كودكان با شما صحبت مي‌كند.

تشخيص كودكي كه ادب و احترام را در مقابل بزرگ‌ترها به جا نمي‌آورد و در مقايسه با همسالان خود پرخاشگري كلامي دارد، چندان سخت نيست اما صرف اينكه كودكي يكي، دو بار پا را از دايره قرمزي كه والدين و عرف جامعه برايش تعيين كردند، بيرون گذاشت دليل آن نيست که برچسب بي‌ادبي را به پيشاني‌اش بچسبانيم. دكتر  خوشابي، فوق تخصص روانپزشكي كودكان در اين‌باره مي‌گويد: «بچه‌هايي كه معمولا مرز را در ارتباط با بزرگسالان رعايت نمي‌كنند و به بزرگسالان به‌خصوص والدين‌شان توهين مي‌كنند و كودكاني كه دست روي والدين بلند مي‌كنند يا فحاشي و توهين‌هايي كلامي دارند و حين عصبانيت به پدر و مادر حمله مي‌كنند يا به افراد ديگر دست‌درازي مي‌كنند را تحت عنوان كودكاني كه درست تربيت نشده‌اند مي‌توان نام برد.

هميشه پاي والدين در ميان است
كودكاني كه در گروه كودكان بي‌ادب قرار مي‌گيرند و به قول دكتر خوشابي در گروه كودكاني كه درست تربيت نشده‌اند هستند، قطعا از بدو تولد با اين مشكل متولد نشده‌اند. پيدا كردن ريشه‌ها و منشاء اين بي‌ادبي چندان دشوار نيست. والدين تنها بايد كمي بيشتر به رفتار و كردار خود مسلط باشند و سنجيده‌تر عمل كنند. دكتر خوشابي در اين باره مي‌گويد: «اين كودكان معمولا حاصل روش‌هاي تربيتي نادرست والدين هستند؛ پدر و مادرهايي كه روش‌هاي فرزندپروري آنها سهل‌گيرانه است. كودكان در اين روش‌ها احترام گذاشتن به بزرگ‌تر‌ها را ياد نمي‌گيرند و محدوده‌هاي مربوط به سن‌ خودشان و والدين‌شان را نمي‌توانند به‌درستي رعايت كنند.

گام اول؛ انتخاب موضع درست در قبال فرزند
در يك روش تربيتي درست همان اندازه كه توجه، محبت و حمايت از طرف والدين نسبت به فرزندان وجود دارد، اعمال قدرت، كنترل و ديسيپلين هم بايد وجود داشته باشد. دكتر خوشابي  مي‌گويد: «زمان‌هايي كه لازم است پدر و مادر دوست فرزندشان باشند (زمان بازي كردن) مانند يك همسن با كودك بازي ‌كنند و در اين حالت از لحاظ قدرت فرقي بين والدين و كودك نيست. وقتي بچه كار درست يا نادرست مي‌كند، پدرو مادر بايد از موضع بالا بچه را مورد تنبيه يا تشويق قرار دهند و اين اصلا به معناي تنبيه بدني نيست. تشويق به معناي اينكه رفتار مطلوب كودك تقويت شود و استفاده از تنبيه به معناي اينكه رفتارهاي نامطلوب در كودك سرکوب شود.

گام دوم؛ پرهيز از تقسيم برابر قدرت
 در روش‌هاي فرزندپروري سهل‌گيرانه ارتباط والدين با كودكان‌شان مثل همسالان‌شان است. همان‌طور كه كودك ممكن است با همسال خودش به‌طور فيزيكي يا كلامي درگير شود، چون در اين روش فاصله‌اي به لحاظ سيستم قدرت بين فرزند و والدين وجود ندارد به همان صورت حد و مرز والدين توسط كودك شكسته مي‌شود و او براي خود جايز مي‌داند كه پدر و مادر را مانند همسالانش مورد توهين و تحقير قرار مي‌دهد. به گفته اين روانشناس كودك اشكال بزرگ در انتخاب روش‌هاي نادرست فرزندپروري والدين است. در حالي‌كه در روش‌هاي نوين فرزندپروري پدر و مادر به‌موقع كنترل كودك را در دست مي‌گيرند و به او اجازه نمي‌دهند از حد و مرز خودش سوءاستفاده و تجاوز كند.

وقتي از تنبيه و تشويق مي‌گوييم از چه حرف مي‌زنيم
وقتي از تشويق حرف مي‌زنيم، مقصودمان تشويق‌هاي كلامي و غيركلامي است. وقتي كودک رفتار مطلوبي دارد، والدين مي‌توانند از تشويق‌هاي غير كلامي (نگاه محبت‌آميز، خنديدن و نوازش كردن سر و...) يا از روش‌هاي كلامي (آفرين گفتن و تعريف كردن از كودك و به نوعي كارش را مورد تاييد قرار دادن) استفاده کنند كه اين موجب افزايش اعتماد به نفس كودك مي‌شود. گاهي هم تشويق‌هاي مادي مي‌تواند جايگزين اين تشويق‌ها شود مثل خريدن كتاب، اسباب‌بازي يا تشويق‌هايي مثل هديه دادن برچسب به كودك كه همه اينها مي‌تواند جزء رفتارهاي تشويقي مثبت باشد. اما در شرايطي كه كودك پدر و مادر را مورد توهين قرار مي‌دهد، پرخاش مي‌كند يا آنها را كتك مي‌زند بايد از روش‌هاي تنبيهي استفاده كرد که يكي از روش‌هاي تنبيهي محروم كردن كودك است.

در اين شرايط مي‌توان كودك را به مدت پنج دقيقه در اتاق ديگري بگذاريم تا تنها باشد. اين اتاق بهتر است اتاق خودش نباشد تا خودش را با وسايلش سرگرم کند. خيلي از خانواده‌ها اين روش را خشن و به معناي حبس كردن مي‌دانند در حالي كه اين روش به هيچ‌وجه معادل زنداني كردن كودك نيست. باید به كودك بگوييم به دليل رفتار بدت از حضور در جمع محرومي و پنج دقيقه هم اصلا زمان زيادي نيست. البته به ازاي هر سال یک دقيقه به زمان اضافه مي‌شود. حتي مي‌توانیم در اتاق را باز بگذاريم اما نبايد به او اجازه خروج دهيم و اگر بچه رعايت نكرد بايد در اتاق را ببنديم و پس از اتمام زمان والدين بايد به مدت 20 تا 30 دقيقه به كودك كم‌محلي كنند. 

 یکی از روش های تنبیه برای کودک محروم کردن است

چه تنبيهي موثر است؟
مهم نيست از چه روش تنبيهي استفاده مي‌كنيد؛ مثلا كودك را از اسباب‌بازي‌هايش دور مي‌كنيد يا او را از حضور در جمع محروم مي‌كنيد يا اجازه تماشاي كارتون را به خاطر رفتار بدش به او نمی‌دهید، مهم اين است كه تنبيه شما موثر باشد و او متوجه عملكردش شود. دكتر خوشابي در اين باره  مي‌گويد: «در شرايطي كه كودك نسبت به تنبيه‌ها واكنش نشان داد؛ مثلا اگر در مقابل محروميت پنج دقيقه‌اي از حضور در كنار والدين بي‌قراري كرد، تنبيه بايد ادامه پيدا كند. تنبيه در شرايطي تاثیرگذار است كه كودك از آن عبرت بگيرد. كودكي كه شاد و خندان از اتاق خارج مي‌شود، تاثيرپذيري لازم را نگرفته و مشخص است كه آن تنبيه كاملا بي‌فايده بوده و با روش ديگري بايد جايگزين شود.

تنبيه‌هايي كه نبايد از آنها استفاده كنيد
انتخاب شيوه‌اي كه براي تنبيه كودك استفاده مي‌كنيم از اهميت زيادي برخوردار است. انتخاب شيوه نادرست اثرات مخربي بر سلامت رواني كودك مي‌گذارد. دكتر خوشابي اين روش‌ها را با شما در ميان مي‌گذارد:

جملات ممنوعه
جملاتي مانند «ديگر مادرت نيستم»، «فقط پدر فلاني هستم»، «دوستت ندارم» يا «از اين به بعد با تو قهرم» از جمله جملات ممنوعه‌اي است كه نبايد هنگام سر زدن خطا و رفتار غلط با كودك در ميان گذاشت. اين جملات به معناي طرد كردن عاطفي كودك و از مصاديق كودك‌آزاري است و والدین باید به شدت ازبه زبان آوردن آن پرهیز کنند.

بازخورد احساسي داشته باشيد
بهترين روش در كنار تنبيه‌هاي صحيح آن است كه پدر و مادر احساس‌شان را با كودك در ميان بگذارند. نبايد به او بگويند چون بچه بدي هستي از دست تو ناراحتم بلكه بايد به او بگويند به خاطر اين رفتار بدي كه انجام دادي از تو عصباني و ناراحتم و الان نمي‌توانم با تو صحبت كنم يا جواب سوالت را بدهم؛ البته اين مدت زمان نبايد بيشتر از 30 دقيقه شود.

حساب شده عمل كنيد
در صورتي كه والدين از شيوه محروم كردن كودك از اسباب‌بازي‌هايش استفاده مي‌كنند بهتر است براي 3تا2 ساعت اين روند را ادامه دهند و در پايان به‌طور مستقيم اسباب‌بازي را به كودك ندهند چون ممكن است كودك به خاطر محروميتي كه كشيده آن را پرت كند. باید اسباب‌بازي را در اتاقش گذاشت تا خودش سراغش رود.

نقش بازي كنيد
در شرايطي كه كودك‌تان پرخاشگري دارد سعي كنيد نقش فرد عصباني را بازي كنيد و مراقب باشيد با عصبانيت براي تنبيه او تصميمي نگيريد. هرگز نبايد با بچه‌اي كه پرخاشگري فيزيكي دارد همان‌گونه برخورد كرد تا بفهمد كارش اشتباه است چون در اين شرايط والدين خود را هم‌سن كودك كرده‌اند و روش تنبیهی‌شان از موضع بالا نيست.

منبع:مجله سیب سبز

برترین ها

منبع:بیتوته

در این صفحه مرحله به مرحله کشیدن یک گربه را برای شما به نمایش می گذاریم با دقت در این شکل می توانید به سادگی به فرزندان خود بیاموزید چگونه یک گربه را نقاشی کند
ابتدا سر گربه را می کشیم

   حالا گوش ها و تنه گربه را مانند شکل زیر برای او بکشید.

 حالا نوبت پاهاست مانند شکل زیر به سادگی پا ها را رسم کنید.

 حال اجزای صورت را می کشیم چشم ها و دماغ و دهان همراه با سبیل های گربه همانطور که در شکا می بینید کشیدن آنها بسیار ساده است.

  حالا نوبت به دم گربه می رسد مانند شکل زیر نقاشی کنید.

 خوب گربه شما تمام شده است شما که نمی خواهید بدون رنگ آنرا رها کنید بسیار خوب گربه خودتان را رنگ کنید شاید رنگ گربه شما متفاوت باشد.

  فراموش نکنید به فرزند خود اجازه خلاقیت بدهید و از او بخواهید این گربه را به شکل ها مختلف بکشد می تواند آنرا چاق یا لاغر نقاشی کند، دم گربه را درازتر یا کوتاه تر بکشد و... 

منبع:yadbegir.com

منبع:ایران نیوفان 

هنگام بالند کردن نوزاد،یکی از دستان‌تان را زیر سر بچه و دست دیگر را زیر باسنش بگذارید

خیلی از زوج‌هایی که تازه پدر و مادر شده‌اند، نمی‌دانند چطور باید بچه را بغل کنند. تکنیک‌هایی که ما در این صفحه به شما آموزش می‌دهیم به شما کمک می‌کند که یاد بگیرید چطور باید بچه را بغل کرده و او را جابه‌جا کنید.
 

بعضی از مادرها از بغل کردن بچه می‌ترسند. آ‌نها می‌ترسند که مبادا بچه را زمین بیندازند یا بچه را در آغوش‌شان ناراحت کنند. کودک در ابتدای تولد، بسیار حساس است و اعضای بدنش نسبت به هر حرکت ناگهانی و خدای نکرده افتادن، آسیب‌پذیر است. بنابراین بعضی از مادرها از ترس آسیب رساندن به فرزندشان، از بغل کردن او می‌ترسند.

سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید و به یاد داشته باشید که به تدریج که با فرزند خود ارتباط برقرار می‌کنید، قادر خواهید بود که نقش خود را به عنوان یک مادر، به طور کامل ایفا کنید. وقتی او را بغل می‌کنید،‌ به او لبخند بزنید و با او صحبت کنید. این کار شما به او کمک می‌کند که احساس امنیت بیشتری بکند.

وقتی او را بلند می‌کنید که بغل کنید یا زمانی که مراقب سر بچه هستید، هیچ آسیبی به او نمی‌رسد. مطمئن باشید که اگر شوهرتان به فرزندتان توجه می‌کند و برای او ارزش قائل است، بچه هم این موضوع را درک می‌کند؛‌ هرچند که خیلی خیلی کوچک باشد. بنابراین به شوهرتان اجازه دهید بدون دخالت شما، فرزندش را بغل کند. حالا که شما به یک خانواده کامل تبدیل شده‌اید، باید به صورت یک خانواده رفتارکنید. هردوی شما باید در ابراز علاقه و محبت به کودک سهیم باشید.

 مواظب سرش باش!
بعضی از پدر و مادرها از این که خیلی‌ها علاقه دارند فرزندشان را بغل کنند، نگران می‌شوند. باید گفت که تا زمانی که اطرافیان شما بدانند چطور از سر کودک حمایت‌کنند، هیچ اشکالی ندارد که فرزندتان را بغل کنند. به اطرافیان‌تان یادآوری کنید که هوای سر بچه را داشته باشند. اگر زمانی مجبور شدید به آنها تذکر دهید، اصلاً خجالت نکشید. سلامت بچه شما خیلی مهم‌تر از این است که اطرافیان‌تان از شما برنجند.

خیلی از مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها نمی‌دانند چطور باید بچه را بغل کنند و به همان روش‌های قدیمی بچه را در آغوش می‌گیرند. در این موقع حتماً به آنها تذکر دهید.

خیلی آرام بچه را به بغل دیگری منتقل کنید. حرکت سریعی انجام ندهید. بعد از مدتی که احساس کردید کافی است، بچه را پس بگیرید. بسیار توجه کنید که فردی که بچه را بغل می‌کند، بیماری خاصی نداشته باشد. البته روش درست این است که فرزندتان را بغل هرکسی ندهید؛ اما اگر مجبور شدید، توجه داشته باشید که آن شخص به بیماری‌هایی نظیر سرماخوردگی یا بیماری‌های پوستی مبتلا نباشد.

هنگام نگه داشتن نوزاد،او باید به سینه شما چسبیده باشد یا روی شانه‌های‌تان قرار گرفته باشد

بلند کردن بچه
1- یکی از دستان‌تان را زیر سروگردن بچه و دست دیگر را زیر باسنش بگذارید.

2- او را در حالی که به بدن‌تان نزدیک است، آرام بلند کنید و از سر و گردنش همچنان حمایت کنید.

3-  او را به سمت قفسه سینه و شانه‌های‌‌تان بچرخانید.

نگه‌داشتن بچه
شما می‌توانید به روش‌های مختلفی، کودک‌تان را در آغوش نگه دارید، اما بهترین روش، روشی است که هم شما و هم فرزندتان، با آن راحت‌تر هستید. بچه باید احساس امنیت کند. او باید به سینه شما چسبیده باشد یا روی شانه‌های‌تان قرار گرفته باشد. اگر او در این حالت، احساس امنیت نکند، شروع به گریه کردن می‌کند. 

1- روی شانه: یک دست‌تان را زیر باسنش بگذارید و وزن او را روی همین دست قرار دهید. سپس با دست دیگرتان،‌ سرش را نگه دارید و او را به قفسه سینه خود بچسبانید.

2- روی بازو، در مقابل صورت‌تان: سر بچه را روی خمیدگی آرنج خود قرار دهید و باسنش رابا دست دیگرتان بگیرید.

3- روی بازو، پشت به صورت‌تان: بگذارید سینه بچه روی آرنج‌تان قرار بگیرد. یک دست‌تان را از بغل در کنار باسنش بگذارید و دست دیگر را زیر بدن او قرار دهید.

 منبع:shahrzadpress.com

منبع:ایران نیوفان

 براي زنان باردار هميشه محدوديت هاي غذايي وجود دارد و آن ها بايد در طي دوران بارداري از خوردن برخي مواد غذايي پرهيز كنند.

بعد از زايمان، مادران در دوران شيردهي به سر مي برند. بسياري تصور مي كنند كه ديگر رژيم غذايي محدود تمام شده، اما در واقع برخي از محدوديت ها براي مادران شيرده وجود دارد.

پنير:
برخي از پنيرها كه غير پاستوريزه هستند و مقدار زيادي باكتري ليستريا دارند در دوران بارداري جز خوراكي هاي ممنوع محسوب مي شوند. اما در دوران شيردهي مادر مجاز به مصرف آن است زيرا اين باكتري امكان راه يابي به شير مادر و سپس انتقال به نوزاد را ندارد.

بادام زميني:
بسياري از متخصصان تغذيه و سلامت معتقدند، مادراني كه سابقه آلرژي و حساسيت به بادام زميني را در خود و يا خويشاوندان خود دارند، بهتر است در طول دوران شيردهي مصرف نكنند.

الكل :
توصيه مي شود در دوران شيردهي مادران از مصرف الكل پرهيز كنند.

كافئين:
كافئين ممكن است موجب اختلال در الگوي و روند خواب نوزاد شود. اما اگر مادران براي رفع خستگي به قهوه و چاي نياز ضروري دارند مي توانند بعد از شير دادن به نوزاد خود از اين نوشيدني ها استفاده كنند تا مقدار كمتري از كافئين وارد شير مادر شود.

متخصصان توصيه مي كنند كه حتما ميزان مصرف قهوه در مادران بايد كاهش پيدا كند و همچنين قهوه هر چه سبك تر باشد براي سلامت نوزاد بهتر است. البته در دوران شيردهي مادران ميل بيشتري به چاي و قهوه نشان مي دهند كه بايد آگاه باشند هر ميزان بيشتر از اين نوشيدني ها استفاده كنند، خواب نوزاد بيشتر دچار اختلال مي شود.

ماهي:
توصيه مي شود مادران در اين دوران از مصرف برخي از ماهي ها مثل كوسه ماهي و اره ماهي ( كه در واقع كمتر در سبد غذايي مردم ديده مي شود) پرهيز كنند، زيرا اين ماهي ها حاوي مقدار زيادي جيوه هستند. همچنين مادران نبايد بيشتر از دو بار در هفته ماه هاي چرب مثل قزل آلا، اسقومري، ساردين و تن ماهي تازه مصرف كنند.

رژيم را براي فردا بگذاريد:
مادران نبايد در دوران شيردهي به فكر كم كردن وزن خود باشند و نبايد به فكر كم كردن ميزان غذاي خود باشند. شايد براي خيلي از مادران اينكه وضعيت جسمي آن ها از دوران بارداري به بعد خيلي تغيير نكرده ناراحت باشند و بخواهند رژيم هاي غذايي محدود داشته باشند، اما دوران شيردهي براي اين كار مناسب نيست زيرا كه مادر بايد انرژي كافي داشته باشد.

هر مادر شيرده در روز نياز به 1800 كالري دارد تا بتواند شير كافي توليد كند. اگر مادري در ماه بيش از 0.5 تا 2 كيلوگرم وزن كم مي كند، اين به اين معني است كه تغذيه مناسب و كافي ندارد. البته بايد توجه داشت كه برخي از مادران در دوران بارداري دچار اضافه وزن شديد مي شوند كه در اين افراد كم كردن وزن بين 3 و حتي 4 كيلوگرم در ماه نيز طبيعي است و به توليد شير آن ها لطمه اي وارد نخواهد شد. اما بايد حتما توجه داشت كه اين دوران، زماني نيست كه مادر بخواهد رژيم سخت براي كاهش وزن داشته باشد.

انرژي خود را در بالاترين سطح نگه داريد:
مواد غذايي كلسيم دار مانند شير، پنير، ماست و بستني با كيفيت به مادران توصيه مي شود. حتما مادران در اين دوران بايد شير و آب بنوشند . و پروتئين مورد نياز خود را بايد با مصرف گوشت قرمز، سفيد، تخم مرغ، حبوبات و خشكبار و گردو تامين كنند. همچنين كربوهيدرات ها مانند برنج، پاستا، نان و سيب زميني هم مي توانند كمك كنند تا انرژي بدن مادر در سطح بالايي باقي بماند. و مادران بايد مثل هميشه بسقابي از سبزيجات در روز مصرف كنند . شايد بسياري از شما تصور كنيد كه ميزان غذاي سفارش شده براي مصرف زياد است، اما بايد بدانيد كه براي توليد شير و نگه داشتن انرژي در سطح بالا بدن شما به اين مواد غذايي احتياج دارد.

منبع:ninisite.com

منبع:بیتوته